မြန်မာစကားပုံနှင့် ဆိုရိုးစကားများ

        သင့်လျော်သောအခါ၌ တရားနာခြင်းသည် မင်္ဂလာတစ်ပါး ဖြစ်သည်။ တစ်နည်းအားဖြင့် ကြီးပွားချမ်းသာခြင်း၏ အကြောင်းတစ်ရပ်ဖြစ်သည်။ အောက်ပါ ဇာတ်တော်ကို သာဓကအဖြစ် တင်ပြပါသည်။

        တစ်ရံရောအခါ ဗုဒ္ဓဘုရားရှင်သည် စမ္ပပြည်ရှိ ဂဂ္ဂရာရေကန်အနီးဝယ် သီတင်းသုံးလျက် ရှင်လူအများအား တရားဟောတော်မူသည်။

        ထိုစဉ် ကန်အတွင်း၌နေသော ဖားငယ်တစ်ကောင်သည် ရေကန်ထဲမှ ထွက်လာသည်။ ပရိသတ်အစွန် တစ်နေရာ၌ ဝပ်လျက် ‘သည်အသံသည် တရားတော်၏ အသံပင် ဖြစ်၏’ ဟူ၍ အာရုံပြုကာ နာယူလျက်ရှိသည်။

        ထိုအခိုက် နွားကျောင်းသားတစ်ယောက်သည်လည်း ထိုနေရာသို့ ရောက်လာသည်။ ဝင်ရောက်တရားနာယူသည်။ တရားနာရာ သူသည် နွားမောင်းသည့် နှင်တံတုတ်ကို ထောက်လျက်နာယူသည်။ ထိုအခါ သူ၏နှင်တံတုတ်သည် ဖားငယ်၏ ဦးခေါင်းပေါ်သို့ မတော်တဆ ထောက်မိသွားသည်။ ဖားငယ်သည် ထိခိုက်ဒဏ်ရာရကာ ထိုနေရာမှာပင် သေဆုံးသွားရှာသည်။

        ဖားငယ်သည် တရားတော်၏ အနက်အဓိပ္ပာယ်ကိုမသိ။ သို့ရာတွင် တရားတော်ကို အာရုံပြုလျက် ကြည်သာ ရွှင်လန်းသော စိတ်အစဉ် ရှိနေစဉ် သေဆုံးသွားသဖြင့် တာဝတိံသာနတ်ပြည်ဝယ် နတ်သား သွားဖြစ်သည်။

        ရွှေဗိမာန်၌ နတ်သမီးအခြံအရံပေါင်းများစွာဖြင့် စံစားရသည်။ မဏ္ဍူကဒေဝပုတ္တ (ဖားနတ်သား) ဟူ၍ အမည်တွင်သည်။

        ထိုဖားနတ်သားသည် အတိတ်ဘဝက ဖားသူငယ် ဖြစ်ခဲ့ ပုံနှင့် ဘုရားရှင်၏ တရားတော်ကို နာခဲ့ရသဖြင့် ယခုကဲ့သို့ နတ်သားဖြစ်လာခဲ့ပုံကို ဆင်ခြင်မိသည်။ သို့ဖြင့် သူသည် အခြံအရံများနှင့်တကွ လူ့ပြည်သို့ ဆင်းလာသည်။ တရားဟောနေသော ဘုရားရှင်ကို သွားရောက်ဖူးမြော်သည်။

        ဘုရားရှင်သည် ဖားနတ်သား၏ ဖြစ်ကြောင်းကုန်စင်ကို တန်ခိုးတော်ဖြင့် သိမြင်တော်မူပြီး ဖြစ်သည်။ သို့ရာတွင် တရားနာ ပရိသတ်များ ထင်ရှားစွာ သိစေလိုသဖြင့် ဖားနတ်သားကို အကျိုးအကြောင်း မေးမြန်းသည်။ ဖားနတ်သားကလည်း ဖြစ်ပျက်ပုံ အလုံးစုံကို လျှောက်ထားသည်။

        ထိုအခါ ဘုရားရှင်သည် တရားနာခြင်း၏ အကျိုးကို ရှင်းလင်းဟောပြတော်မူသည်။ နိဗ္ဗာန်ရောက်ကြောင်း တရားကိုလည်း ဆက်လက်ဟောပြောတော်မူသည်။ တရားအဆုံးတွင် ဖားနတ်သားသည် သောတာပန်တည်သွားသည်။ တရားနာပရိသ တ်တို့လည်း ထူးမြတ်သော အကျိုးကျေးဇူးကို ခံစားရရှိလေသည်။