၂၉။ ရဟန်းသူမြတ်တို့ကို ဖူးမြော်ရခြင်း (သမဏာနဉ္စ ဒဿနံ)
ရဟန်းသူမြတ်တိုကို့ ဖူးမြော်ရခြင်းသည် မင်္ဂလာတစ်ပါးဖြစ်သည်။ တစ်နည်းအားဖြင့် ကြီးပွားချမ်းသာခြင်း၏ အကြောင်းတစ်ရပ်ဖြစ်သည်။ အောက်ပါ ပုံဝတ္ထုကို သာဓကအဖြစ် တင်ပြပါသည်။
ရှေးသရောအခါ အလ္လကပ္ပအမည်ရှိသောတိုင်းဝယ် ကူးစက်တတ်သော ရောဂါကြီးတစ်မျိုးဖြစ်ပွားသည်။ ဆေးကု၍မရ။ လူအများသေကျေ ပျက်စီးကြသည်။ ယောကျ်ားတစ်ယောက်သည် ကြောက်ရွံ့လှသဖြင့် ဇနီးနှင့်သားငယ်ကို ခေါ်ယူကာ တခြားတိုင်းတစ်တိုင်းသို့ ထွက်ပြေးသည်။
လမ်းခရီးတွင် အခက်အခဲအမျိုးမျိုးကို ကျော်လွန်ပြီးနောက် ညနေချမ်းအချိန်၌ နွားကျောင်းသား တဲတစ်ခုသို့ ရောက်သွားကြသည်။ နွားကျောင်းသားသည် သူတို့သုံးယောက်ကို မြင်လျှင် ကရုဏာဖြစ်မိသည်။ ထို့ကြောင့် ကောင်းစွာ လက်ခံကျွေးမွေးသည်။
ယောကျ်ားဖြစ်သူသည် အလွန် ဆာလောင်မွတ်သိပ်လှသဖြင့် အလွန်အကြူး စားသောက်သည်။ ဤတွင် အစာမကြေရောဂါ ရကာ ထိုည လွန်သောအခါ သေဆုံးသွားလေသည်။ သူသည် သေခါနီးဝယ် စိတ်စွဲလမ်းသဖြင့် နွားကျောင်းသားတဲ ရှိ ခွေးမ၏ဝမ်း၌ ပဋိသန္ဓေ ယူလေသည်။ ခွေးမသည် လစေ့သော် သားငယ်ကို ဖွား၏ ။ နွား ကျောင်းသားက ထိုခွေးငယ်ကို ချစ်ခင်သဖြင့် အစာကောင်းစွာ ကျွေးသည်။ မိမိသွားလေရာသို့ အတူ ခေါ်ဆောင်သွားလေ့ရှိသည်။
တစ်နေ့သ၌ ပစ္စေကဗုဒ္ဓါ အရှင်မြတ်တစ်ပါးသည် နွားကျောင်းသားထံ ဆွမ်းခံကြွရောက်လာသည်။ နွားကျောင်းသားက ဆွမ်းကပ်လှူသည်။ ကြည်ညိုလှသဖြင့် မနီးမဝေးတွင် တစ်ဝါတွင်း သီတင်းသုံးတော်မူပါရန် တောင်းပန်သည်။ ဆွမ်းကိုလည်း မိမိကပင် တာဝန်ယူလှူဒါန်းလိုပါ ကြောင်း လျှောက်ထားသည်။ အရှင်မြတ်လည်း လက်ခံတော်မူသည်။ တဲနှင့်မနီးမဝေး တောအုပ်တစ်ခု၌ သီတင်းသုံးနေ ထိုင်တော်မူသည်။ နွားကျောင်းသားသည် အရှင်မြတ်ထံသို့သွားလျှုင် ခွေးကို ခေါ်ဆောင်သွားတတ်သည်။ ခွေးငယ်သည် လိမ္မာလှသည်။ လမ်းကိုကောင်းစွာ သိနေသည်။
တစ်နေ့သ၌ နွားကျောင်းသားသည် အရှင်မြတ်အား မိမိ မအားလပ်သောအခါ မိမိကိုယ်စား ခွေးငယ်အား လွှတ်လိုက်ပါမည်။ ခွေးငယ်ရောက်လာချိန်တွင် မိမိအိမ်သို့ ဆွမ်းအလှူခံ ကြွရောက်ပါမည့်အကြောင်း ပန်ကြား လျှောက်ထားသည်။ ဤသို့ မှာထားသည့် အတိုင်းလည်း မိမိ မအားလပ်သော နေ့တွင် -
“ချစ်သား။ အရှင်မြတ်ကို သွားရောက်ပင့်ဆောင်လော့”
ဟူ၍ ဆိုလေသည်။
ခွေးလိမ္မာကလည်း သွားရောက်ပြီးလျှင် အရှင်မြတ်၏ ခြေရင်း၌ ဝပ်တွားနေသည်။ အရှင်မြတ်ကလည်း ဆွမ်းပင့်ရောက်လာလေသည်ဟု သိရှိတော်မူကာ ဆွမ်းခံ ကြွတော်မူသည်။ အရှင်မြတ်သည် နွားကျောင်းသားတဲဝယ် ဆွမ်းဘုဉ်းပေးတော်မူသောအခါ ဆွမ်းကျန်တချို့ကို ခွေးလိမ္မာအား ပေးကမ်း ကျွေးမွေးတတ်သည်။ ခွေးလိမ္မာလည်း အရှင်မြတ်ကို အလွန်ပင် ချစ်မြတ်နိုး လေသည်။
ဝါကျွတ်သောအခါ အရှင်မြတ်က နွားကျောင်းသားအား အချိန်စေ့ပြီ ဖြစ်သဖြင့် အရပ်တစ်ပါးသို့ မိမိကြွသွားတော် မူမည်ဖြစ်ကြောင်း မိန့်တော်မူကာ ကြွသွားတော်မူသည်။
ခွေးလိမ္မာသည် အရှင်မြတ် အပြီးတိုင် ကြွသွားတော် မူသည်ကို သိသောအခါ လွမ်းဆွတ်၍ နှလုံးကွဲကာ သေဆုံးသွား ရှာလေသည်။ ထို့နောက် အရှင်မြတ်ကို ဖူးမြင်ရသော ကုသိုလ်ကြောင့် တာဝတိံသာ နတ်ပြည်ဝယ် နတ်သား သွားဖြစ်လေသည်။
ထိုနတ်သားသည် ခွေးလိမ္မာဖြစ်စဉ်က အရှင်မြတ် ဘေးရန်ကင်းအောင် သားရဲများအား ကျယ်လောင်စွာ ဟိန်းဟောင်ပေးခဲ့ဖူးသည်။ ထိုကုသိုလ်ကံ အကျိုးကြောင့် အလွန် အသံအောင်သည်။ ထိုနတ်သား၏ အသံသည် နတ်ပြည်အလုံးကို လွှမ်းဖုံးသွားတတ်သည်။ ထို့ကြောင့် ထိုနတ်သားသည် ဃောသကနတ်သား ဟူသော အမည်ကို ရရှိလေသည်။
ကျမ်းကိုး ။ ။ ဃောသကသူဌေး၊ (မဟာဗုဒ္ဓဝင်၊ တတိယတွဲ)
No comments:
Post a Comment